«فرزندان ایرانیم» خاطرات خود امیریان است؛ خاطرههایی از دوره آموزش زمان جنگ. او این خاطرات را با زبان طنز نوشته؛ وقتی میگوییم طنز یعنی واقعاً طنز و نه هجو و نه هزل و نه هر چیز دیگری جز طنز. امیریان، همه آثارش را این طور مینویسد. او با استفاده از طنز کلام و موقعیت، تلخترین روایت ها را خواندنی و جذاب میکند و به ویژه در این اثر، فضای خشک و خشن جنگ را برای مخاطبان نوجوان خواندنی و شیرین مینماید. خاطرات شیرین و خواندنی یک بسیجی از دوران آموزشی در پادگان 21 حمزه سیدالشهدا و در زمان جنگ ایران و عراق، همان است که «فرزندان ایرانیم» نام گرفته است. این کتاب برای گروه سنی نوجوانان و با زبانی داستانی نوشته شده و در 60 فصل متن و یک فصل نامه ها تدوین شده است. شرح دوران کودکی، دست‌کاری شناسنامه برای اعزام به جبهه به علت کمی سن، خاطرات تلخ و شیرین دوران آموزشی در کنار دیگر افراد اعزامی که اکثراً هم سن و سال وی بودهاند، خشم شب و دستپاچگی بچه ها و پدید آمدن لحظات به یاد ماندنی، حضور در کلاس‌های عقیدتی، غافلگیری و خلع سلاح نگهبانان توسط مسئولین گروهان ها و درگیری با مسئولین توسط بچه های آسایشگاه طی یک برنامه از پیش تعیین شده، تنبیه ها و تشویق ها و ... محتوای این خاطرات را در بر میگیرد.
