سید محمد باقر موسوی آوانکی
نام پدر:سیدنقی
نام مادر:منیژه
تاریخ تولد:1345/05/14
محل تولد:قزوین-آوانک
سن:19سال
دانش آموز چهارم متوسطه
تاریخ شهادت:1364/11/30
محل شهادت:فاو
عملیات والفجر8
گلزار:آوانک-رودبار الموت
زندگینامه شهید سیدمحمدباقر موسوی‌اوانکی
سیدمحمدباقر موسوی‌اوانکی، چهاردهم مرداد ۱۳۴۵، در روستای اوانک از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش سیدنقی، دامدار بود و مادرش منیره نام داشت. دانش‌آموز چهارم متوسطه در رشته اقتصاد دبیرستان شهدای انقلاب اسلامی کرج بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. سی‌ام بهمن ۱۳۶۴در فاو عراق بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.
شهید، سیدمحمدباقر موسوی آوانکی: اکنون که در آتش عشق لقاء الله می سوزم و مثلِ طوطیان، هوای هندوستان در سر دارم و وصال معشوق هدف من است؛ اصلاً انگشتانم به حرکت دادن قلم قادر نیستند و نمی دانم چه بگویم؛ اما آنچه گفتنی است باید گفت! ای کسانی که دل به این انقلاب بستید و ای جوان هایی که با صداقت تان در جستجوی حقیقت هستید و ای کسانی که می خواهید با هوای نفس تان مبارزه کنید! سعی کنید اسلام را درک کنید و به راهش بشتابید. توصیه ای به دوستانم دارم و آن این است که: از روحانیت اصیل و مبارز حمایت کنید و با فریاد این انسان های وارسته فریاد بزنید و آنان را تنها مگذارید. ...و شما ای برادرانم! زندگی مانند قطره ای است که به اقیانوس عظیم وحدت می پیوندد. مرگ برای همه است و سراغ همه خواهد آمد؛ پس بدانید که چه می کنید و چگونه زندگی خواهید کرد؛ همان طور که پیامبر بزرگ ما(ص) فرمود: «دل بستن به مظاهر دنیا، سر منشأ تمام خطاها است.» پس پیروی از نفس اَمّاره است که گناهان را به دنبال دارد. برادران عزیزم! در تمامی جریانات، انسان باید به تمام طاغوت ها کافر شود تا بتواند به خدا و راه رسولان مؤمن گردد. برادرانم! جبهه ی شما درس خواندن است و اگر روزی من به آرزوی دیرینه ی خود -یعنی شهادت- رسیدم، نگویید ما حتماً باید جای برادرمان را در سنگر بگیریم. درس خواندن شما، مشت محکمی بر دهان طاغوتیان و یاغیان زمان است و با درس خواندن تو و امثال توست که این جامعه از سلطه و استعمار می تواند رهایی یابد. ...و اما پدر و مادر عزیزم! چگونه برای شما سخن بگویم؟ من می دانم که هیچ پدر و مادری جز سعادت فرزندش چیز دیگری نمی خواهد؛ اما سعادت من در شهادتم است و خداوند این لیاقت را -ان شاء الله- به من عطا خواهد کرد. بدانید فرزندی شهید نمی شود، مگر آن که پدر و مادرش قابلیت چنین افتخاری را داشته باشند؛ پس سرافزار باشید که از امتحان خدایی به نیکی بیرون آمدید و از نبود من کمبودی احساس نخواهید کرد؛ چرا که شما ایمان راسخ به معاد و زندگی جاوید در آن جهان دارید، بنابراین مرا هر لحظه پیش خود احساس خواهید کرد. پدر و مادر عزیزم! از شما می خواهم مرا ببخشید که نتوانستم فرزندی شایسته برای شما باشم. من هیچ گاه مهربانی های شما را فراموش نخواهم کرد؛ چون حق پدر و مادر و فرزندی را بجا نیاوردم. مرا حلال کنید و برایم دعا کنید؛ خداوند به شما توفیق دهد. خواهرم! باید از فاطمه و زینب(س) درس بگیرد و روش زندگی کردن را از این دو بانوی بزرگوار یاد بگیرید و بچه های تان را در همان روزهای اول با امور اسلامی آشنا کنید. اما سخنی هم با دوستانم که افتخار همکاری در محیط درس و کار را با آن ها داشتم. در خودسازی کوشا باشید و هرگز نماز را فراموش نکنید و تا می توانید قرآن و دعا بخوانید و از مطالعه ی کتب اسلامی دست بر ندارید. سیدمحمدباقر موسوی آوانکی ۱۸/۱۱/۱۳۶۳
